Güneşli bir cumartesi sabahı

Hafta sonunun ilk günü sabahı dinginliği içinde, hoş bir müzik eşliğinde, balkonun dışından gelen kuş cıvıltıları ve güneşin davetkar ışınlarının verdiği huzurla yapılacak bir kahvaltı öncesinde, çayım demlenirken, yazıyorum iki satır, çalışma odamın masası başında, karnım aç, zihnim genç..

Yolun dışına çıkmak...

Kaçımız yolun dışına çıkabiliyoruz?
Kaçımız bizden bekleneni değil de istediğimizi yapıyoruz?
Kaçımız olma ihtimali yüksek olanı değil de düşük olanı gerçekleştiriyoruz?
Kaçımız henüz beynimiz ve düşüncemiz taze iken hayal ettiği hayat tarzını gerçekleştirdi?
Kaçımız genel geçer kuralların büyük kısmını kabul edip içselleştirmek zorunda kaldı?
Kaçımızın risk alacak gücü var?
Kaçımız aslında hiçbirşey yapamadığımızın farkındayız?
Kaçımız sadece çabaladığımızı düşünerek gerekeni yaptığımıza inanıyoruz?
Kaçımız mevcut çabamız ile istediğimiz gerçekleştirmek için ömrümüzün yetmeyeceğinin ve aslında kendimizi kandırdığımızın farkında?
Kaçımız garipliğin farkında?

Bir parçamı ayırsan da gölgemiz aynı yöne uzar...

Gölgeler

Toplantı

İş toplantıları ve iş bilmezler...
Ne kadar sıkıcı..
İş olsun diye iş yapmalar...
Bir sonuca varmayan konuşmalar...
Eli kolu bağlı insanlar...
2 saat konuşma ardından 1 milimetre yol alamamanın yarattığı mide ağrıları...
Bitse de gitsekler...